วันอาทิตย์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2554

นิราศอุบลราชธานี เริ่มจากสว่างวีระวงศ์

ผ่านสว่างวีรวงศ์คงชื่นชวน                           เวลาจวนจารึกไว้ในกมล
เข้าพิบูลมังสาหารข้าวสารหอม                        ภักษาพร้อมปูปลาสถาผล

เกษตรกรรมนำชัยไม่อับจน                             เกษตรกรอดทนสร้างผลงาน

เป็นเมืองแห่งคนขยันคนฝันสวย                      ฝันว่าห้วยวารีมีแก่นสาน
ชื่อพิบูลคือไพบูลย์จำรูญนาน                          สืบสายธารศรัทธาประชาไทย
เชิญเที่ยวแก่งสะพืออันลื่อเลื่อง                        ตะวันเรืองน้ำหยาดสะอาดใส
งามเกาะแก่งก้อนหินหอมกลิ่นไอ                     กระแซะไซร้ง่อนชะโงกเต็มโตรกชล
กระเซ็นซ่านผ่านหูวู้ลมแผ่ว                           เสียดายแก้วมิได้มาดั้นด้น
นั่นตะไคร่เขียวครามคราบยามยล                     ระวังตนตั้งจะพลั้งตีน
กระไรหนอ อออัด มายัดเยียด                         ดูเบียดเสียดกลัวจิตจะผิดศีล
เสียงเตือนให้ผู้ใหญ่เด็กและเจ็กจีน                    อย่าป่ายปีนหินลื่นสะอื้นทรวง
สะอื้นเพราะอาจหล่นบนน้ำตก                        มือกระดกเกาะไม่ทันฉันเป็นห่วง
ชะง่อนหินบิ่นบู้หลายพู่พวง                           เป็นชั้นยวงเหยียดย้อยสร้อยสุมน       
แก่งสะพือลือนามคือความหลัง                        แม่ร้อยชั่งไกลลับจึงสับสน
สงกรานต์หน้าจะพามาเยี่ยมยล                        หลากผู้คนยัดเยียดละเมียดละมุน       
เดินทางอีกไม่กี่ก้าวภูเขาแก้ว                          นั่นเห็นแล้วแต่ไม่มีที่เขาขุน
ประหลาดอยู่เรียกภูเขาบอกเอาบุญ                   เจ้าประคุณเป็นเนินเขาโปรดเข้าใจ
มาชมวัดภูเขาแก้วงามแพร้วพจน์                      อุโบสถกระเบื้องเคลือบอยากชิดใกล้
ยามต้องแสงรวีสีวิไล                                   เป็นบุญใครได้ชมอุดมพร
มากราบวัดกราบโบสถ์ขอโทษจิต                      มาไหว้พระบูชิตประสิทธิ์สอน
สอนให้มีศีลธรรมนำสังวร                             โอ้สิงขรสร้างภูคู่แผ่นดิน
ถ้าหน้ามนคนสวยมาด้วยพี่                            จะชวนเสี่ยงเซียมซีอย่าติฉิน
ใบที่หนึ่งพึงประโลมโฉมยุพิน                        ได้อยู่กินกับน้องประคองนวล
แต่ถ้าได้ใบอื่นอาจขื่นอก                               ตลอดศกอัดอึดหลายสัดส่วน

ทั้งรักเทียมรักแท้จะแปรปรวน                        และเรรวนเริดร้างเหินห่างไกล

เดินทางต่อพ้อพร่ำกลัวลำบาก                         กลัวรักจากจืดจางห่างไกล
สิรินธรนามนี้ไม่มีภัย                                  อำเภอใหม่ของอุบลเมืองคนดี   
ไปยลเขื่อนสิรินธรบวนชื่น                            ไปดูคลื่นฟองใสดอกไม้คลี่
เป็นแหล่งผลิตกระแสไฟฟ้าให้ปฐพี                  ชลประทานบานบุรีจรัสเรือง
เขาก่อสร้างเป็นเขื่อนหินแกนดินเหนียว              กั้นลำโดมลดเลี้ยวอันลือเลื่อง

เป็นสาขาแม่มูลพูนประเทือง                          ทะเลสาบอาบเมืองดูเฟื่องงาม

สิรินธรเทิดพระเกียรติละเมียดฟ้า                     พระเทพฯราชสุดาสง่าสยาม
บุญแผ่นดินปิ่นฟ้ามาเยี่ยมยาม                         ตำหนักนามสิรินธรบวรเวียง
รถคลาเคลื่อนเลื่อนมองถึงช่องเม็ก                    ผู้ใหญ่เด็กยังคงต่างส่งเสียง
เรียกต่อเขตประเทศไทยไม่เอนเอียง                   ประกบเพียงขอบประเทศของเขตลาว
เป็นที่สุดทางหลวงให้ห่วงหา                          ขาดขวัญตาปวดเจ็บจนเหน็บหนาว
ลมเหมันต์โบกพัดสะบัดพราว                         ดอกไม้สาวชูช่ออรชร
แม่ค้าไทยแม่ค้าลาวทั้งสาวแก่                          ต่างเซ็งแซ่ส่งเสียงเรียงสลอน
สินค้าแปลกแรกพบครบวงจร                          สตางค์ทอนอย่าลืมมัวปลื้มใจ
ด่านตรวจคนช่องเม็กเล็กเล็กนั่น                       มันสำคัญแน่นแน่นั้นแค่ไหน
เห็นแต่คนวนเวียนสับเปลี่ยนไป                       ไม่เห็นใครถูกตรวจปวดฤดี
โอ้ด่านคนด่านรักไม่ศักดิ์สิทธิ์                         วิปริตชื่อด่านพาลเสียศรี
หากมีด่านตรวจใจในที่นี้                               จะหลบลี้หนีจากไม่อยากเจอ
ขึ้นรถกลับฉับไวไปก่อนจ้ะ                            แก่งตะนะดงดอยอย่าคอยเก้อ
เป็นป่าแดงที่ราบสูงจูงใจใจเธอ                        หินชะเง้อแลชะง่อนเป็นก้อนกลึง
บ้างเป็นโพลงโว้งวุ้งเป็นคุ้งเว้า                        เป็นโขดเค้าเขตลึกนึกไม่ถึง
กระแสน้ำกรากล้นเสียงอลอึง                         คลื่นรำพึงคระครั่นสนั่นฟอง
ฟาดเกาะแก่งปะเปะดูเกะกะ                           นามตะนะปรากฎสยดสยอง

ก่อนชื่อแก่งมรณะค่อยประคอง                      เพลาล่องน้ำพะต้องระวัง           

ไปน้ำตกตาดโตนดูโพลนขาว                         สายน้ำยาวใสสะอาดไม่ขาดขลัง
จากลำห้วยสู่ลานหินไม่ภินท์พัง                       ยางลงเล่นไม่เห็นฝั่งต้องชั่งใจ
ถึงวัดถ้ำคูหาสวรรค์สันติสุข                          มาเปลื้องทุกข์ปลดร้อนของพรใหม่
องค์หลวงปู่คำคนิงพริ้งอำไพ                         งามละไมไม่เปื่อยเน่าให้เขาเมิน
จึงทั้งผู้ศรัทธาบรรดาศิษย์                              คิดประดิษฐ์โลงแก้วไม่เคอะเขิน
ประชาชนบูชามาชมเพลิน                            ทั้งยืนเดินทั่ววัดจัดไว้ดี
ได้เบิ่งลำน้ำโขงโยงฝั่งสอง                            คลื่นแตกฟองครืนซ่าสมราศี
ประกายเกลียวเกี่ยวเกล็ดเพชรมณี                     ไทยลาวมีสายธารสานสัมพันธ์         
เดินทางต่อพอเข้าเสาเฉลียง                           เห็นหินเคียงซ้อนผุดดุจเสาสวรรค์

คล้ายดอกเห็ดเรียงรายมากมายครัน                 ต้องหยุดกันถ่ายภาพสวยซาบซึ้ง

รถวิ่งฉิวลิ่วมาถึงผาแต้ม                                   หน้าผาแย้มรับตะวันเหมือนปั้นปึ่ง

ผงาดงอนชะง่อนผางามตราตรึง                       ภาพเขียนซึ่งสร้างสรรค์หลายพันปี
เป็นภาพเขียนรูปสัตว์ประวัติศาสตร์                   ดารดาษของใช้ในวิถี
ทั้งภาพคนโบราณนั้นมากมี                           ภาพเขียนสีที่หน้าผาน่าแปลกใจ
ชนะไดใดชนะพระอาทิตย์                             สาดประสิทธิ์ลำแสงแจรงใส
เชิญมาชมตะวันแย้มแอร่มวิไล                        ที่หน้าผาชนะไดก่อนใครกัน

รับสุรีย์แรกอรุณละอุ่นอก                                ลำแสงตกชนะไดมิใช่ฝัน

เป็นหนึ่งในสยามนามนิรันดร์                         แววตะวันเชื้อเชิญให้เพลินชม
ถึงแม่น้ำสองสีไม่มีสูญ                                 โขงสีปูนมูลสีครามช่างงามสม
โขงพาคราบดินปูนมาพูนพรม                        มูลเริงรมย์พิลาสสะอาดคราม
โอ้แม่น้ำงามส่องยังสองสี                             ใจน้องนี้วันนี้อาจมีสาม
พี่อยู่ไกลเหมือนผู้ไม่รู้ความ                            ใครจะดามอกพี่ที่ถูกลวง
มาถึงเขื่อนปากมูลพูนสวัสดิ์                           ทั้งราษฎร์รัฐต่างประเด็นน่าเป็นห่วง
มองกันคนละมุนเลยพุ่มพวง                          จึงประท้วงตลอดปีไม่มีลา
รัฐบอกว่ามีประโยชน์มากโภชน์ผล                   แต่บางคนบอกเขื่อนนี้ไม่มีค่า
รัฐบอกผลสัมฤทธิ์ผลิตไฟฟ้า                          บางประชาบอกนู่นปลาสูญพันธุ์
รัฐบอกใช้ชลประทานการเกษตร                      ชาวบ้านจ่มไม่สมเหตุไม่สร้างสรรค์

รัฐกับม็อบคลื่นหลงไม่ตรงกัน                         จูนทั้งวันก็ไม่ติดหงุดหงิดใจ